Weekendboodschap: weten wat er leeft rond eenzaamheid?

Vraag niet of mensen zich eenzaam voelen maar vraag de kring eromheen of ze iets kunnen doen

Eind van deze maand is weer de week tegen eenzaamheid. Bijna elk jaar doen we samen met een gemeente onderzoek naar eenzaamheid, bijvoorbeeld deze met de Gemeente Roosendaal.

Publieksonderzoek in het sociaal domein lukt niet als je op de man / vrouw af vraagt of iemand kwetsbaar is. Dat werkt vaak niet.

Wat wel helpt is om te vragen of men iemand kent die ........ eenzaam is, werkloos is, schulden heeft, moeite heeft met lezen en schrijven etc. Als ik mezelf kwetsbaar zou voelen, zou dit een veilige manier zijn om te antwoorden.

Denk in dit geval aan vragen als:
- ken je iemand die eenzaam is?
- is er iets dat je kan doen om iemand te helpen?
Dit helpt al, zeker de tweede (open) vraag geeft een schat aan informatie.

Daarna komen vaak vragen over gemeentelijke voorzieningen voor het voorkomen van eenzaamheid. Wees niet teleurgesteld als de antwoorden daar geen blijk geven van grote bekendheid of waardering. Leg in plaats daarvan de focus op wat mensen in de omgeving kunnen doen en wat mensen die zich eenzaam voelen nodig hebben.

Daarna vragen we of iemand zelf zich eenzaam voelt. Antwoordopties zijn 'ja', 'nee' en 'wil ik niet zeggen'. Met de laatste bieden we ruimte voor wie dat idd niet wil zeggen. Vervolgens vragen we of er iets is waar iemand behoefte aan heeft. Deze vraag stellen we niet alleen met voorgeprogrammeerde opties maar ook in de vorm van een open vraag. Zo voorkoen we gemeentebias.

Aan het eind van de vragenlijst vragen we soms of mensen de campagne van de gemeente over eenzaamheid gezien hebben. En of men er iets aan heeft gehad. Samen met data van de vakafdeling - zat er een concrete call to action in de campagne? - levert dit cruciale inzichten op voor de vraag of we dit volgende keer weer (zo) moeten doen in de week van de eenzaamheid. Of uberhaupt: of die week wel de beste timing is.

Zo bouw je elke vragenlijst in het sociaal domein op, laagje voor laagje. Op een natuurlijke manier, in een vanzelfsprekend ritme. Het is net een muziekstuk. De vragen zijn duidelijk en worden gesteld in gewoon Nederlands.

De uitkomsten geven een inkijkje in de belevingswereld van zowel mensen die zich eenzaam voelen als de kring van mensen daaromheen, het 'sociaal weefsel' in vakjargon. Onmisbare inzichten voor iedereen die zich bezig houdt met eenzaamheid: vakcollega's én communicatiecollega's.
______________________________________

Heb je deze inzichten komende week nodig? Doe dan een flitspeiling. Meer informatie is te vinden op https://lnkd.in/eaPnSJN9